Li'l sunshine

Voor het eerst in een lange periode was ze in een goede stemming. De zon scheen. Het was waterig en gaf totaal geen warmte af maar hij scheen. Dat was al heel wat. Aaliyah had de laatste tijd alleen maar wolken en sneeuw gezien. Maar oke. Dat was niet alles. Ze had gewoon een random dag. Het betekende niet dat ze zich goed gedroeg. Daar had ze dan weer geen zin in. Voor haar sprong er een hyper beest door de sneeuw. Met hoge sprongentjes baande die zich een weg door de sneeuw, zijn poten overdreven hoog aan het optillen. Die had ook zijn dag blijkbaar. Aaliyah grinnikte zachtjes bij het zien van die stoute blik van hem. De blik was gecombineerd met wat ondeugendheid. Grinnikend liep Aaliyah door. Gewoon op haar normale tempo. Rustig lopend. Ze zag er uit als een kerstpony, met de sneeuwvlokken in haar manen en vacht. Haar gezicht was ook gevuld met dikke donsharen. Winterwonderlandje zag er leuk uit in het licht van de zon. Overal was het sneeuw vermengd met modder van de modderpoten van de vele paarden in dit landje. Haar hoeven schopten stukjes sneeuw voor zich uit. Haar blik was nog steeds gericht naar Eyes. Hij brieste vrolijk en steigerde speels. Plagend beet ze in zijn kont en draafde aan. Rustig liep ze in op hem en stopte naast zijn zijde. Hij gaf als antwoord op haar beet Aaliyah een kopstootje waarbij hij liefkozend bromde. Aaliyah schudde even haar manen en gaf Eyes onverwacht een klein stootje met haar zijkant. Hij gooide zijn hals omhoog en tilde zijn voorpoten op. Aaliyah grinnikte en ging wat aan de kant. Het hert kwam neer op zijn voorpoten en stond gelijk stil. Iets argwanend snoof hij in de lucht. Aaliyahs donkere ogen gleden gelijk over het gebied. Ze liep verder. Haar oren waren licht naar achteren. Haar snuit duwde ze omhoog en snoof even de lichte geur van pony op. Ze ging een onwillekeurig pad op en stuitte later op een pony. Aan de kleine kant. Niet dat Aaliyah zoveel groter was. Haar ogen waren bijdehand en een tik brutaal. ’Ghoedemorgen mijn vrind.’ Sprak ze met een scheve grijns, in haar stem was een bijdehante klank te horen.

Puck

Geen zorgen. Goedemorgen is geen tikfout. Deed het expres xD

Puck was vandaag in een beetje een rare bui. Eigenlijk had ze gewoon te veel energie. Ze kon niet echt stoppen met rennen. Dus was ze naar een plek gegaan met veel omgevallen bomen. En nu schoot ze behendig tussen alle bomen door. Dankzei haar lengte was ze vrij wendbaar. Met haar korte beentjes kon ze hele smalle bochten nemen. Al zat haar buik bij heeeel korte bochtjes soms wel een beetje in de weg. Ze was toch echt te veel aangekomen. Des te meer redenen om even door te gaan met sporten! Uiteindelijk was ze zo buiten adem dat ze maar even ging stappen. Toen haar hartritme en ademhaling weer een beetje omlaag was keek ze om zich heen. Ongemerkt was ze nogal afgedwaald. Ze had het ook zo druk met zigzaggen! Wow! Ze had meer afstand afgelegd dan ze in eerste instantie had gedacht. Vrolijk zwiepte ze met haar staart terwijl ze lachte om zichzelf. Wat had ze zich uit lopen sloven zeg! Nou ja, terug dan maar weer. Met haar staart in de lucht begon ze terug te draven. Haar bezwete vacht begon een beetje krullerig op te drogen. Wat was het toch mooi weer. Wel koud, maar ontzettend helder. Ze sprong aan in een galopje waar ze af en toe een bokje tussendoor gooide. Ineens rook ze iets. Meteen was ze alert en maakte een soort van sliding stop. Een hertje. En een paard. Vrij jong nog. Nog geen jaar. Waarschijnlijk een veulen van dit jaar. Haar neusgaten trilden. Niet alleen van het ingespannen in de lucht snuffelen, maar ook van de vrieskou. Dat was niet zo gevaarlijk waarschijnlijk... Maar toch een beetje op haar hoede stapte ze verder. En inderdaad. Een veulen met een hertje. Een hertje? Nu werd Puck toch wel erg nieuwsgierig. ’Ghoedemorgen mijn vrind.’ Ze de jonge, goudkleurige merrie voor haar. Puck lachte. Zo, die was echt niet bang! "Jij ook goedemorgen!" groette ze vrolijk terug en ze ontspande zich een beetje. Dit kon nog wel eens leuk worden!

het kleine post idee is niet helemaal gelukt....

De jaarling keek in de ogen van de kleine merrie. Ze was leuk gekleurd. Maar dat kon komen doordat ze goed gemutst was. De wind ruiste even hard in haar oren. Het deed pijn en voor een moment draaide ze haar oren in haar nek. Dat was tot de wind was gaan liggen. Toch bleven ze lichtjes in haar nek. Haar blik verhardde. Toch moest ze hard lachen in zichzelf. Vanbuiten merkte ze er niets van. Dit was geweldig. Ze maakte de merrie ontspannen en blij. Terwijl zijzelf niet eens goed was. Grappig hoor. Als ze het paard anders was genaderd had de merrie ook anders gereageerd. Eigenlijk een beetje vooroordelen. Ze grinnikte hard, ze probeerde haar gezicht ernstig in de plooi te houden. Brutaal grijnsde ze en zette een stap dichterbij. En daar hoorde ze het al. Het vrolijke antwoord van de merrie. ’Ik zeg mijn naam als jij de jouwe zegt.
Grapje natuurlijk. Ik ben Aaliyah en hij heet Eyes.’ Zei ze met een knik op het hypere hert. ’Mag ik jou een geheimpje vertellen?’ Vroeg ze raadselachtig geheimzinnig. Haar ogen glansden brutaal. Ze tilde een been op en stampte even in de sneeuw. ’Hoe zou jij mij hebben gegroet als ik me als mijn werkelijke aard gedroeg?’ Zei ze donker. Haar lippen werden gevormd tot een grote, brutale grijns. ’Heb je van de oorlog gehoord? Van de idióte Deina? En haar kudde Horcrux?’ Ze keek diep in de ogen van de merrie. ’Ik behoor tot die kudde. En ik kan zeggen dat wij niet heel vredig zijn. Toch moord ik niet. Ik kan alles doen behalve moorden. Maar verwonden kan ik wel.’ Ze hield de merrie haar ogen vast, haar status was niet laag, het was een soort wedstrijdje. Aaliyah zou niet wegkijken. Ze was brutaal genoeg om die ogen vast te houden. Tot de merrie wegkeek. ’Maar bof jij even. Ik kán aardig zijn. Tot op zekere level. Maar ik blijf hier vredig, bij jou. En anderen. Ik doe je niets.’ Fluisterde ze raadselachtig. Man. Dit was lang geleden. Eindelijk. Dit was zo leuk.

xD

’Ik zeg mijn naam als jij de jouwe zegt.' zei het veulen tegenover haar. Puck grijnsde. Dat soort dingen zei ze twee jaar geleden ook altijd. Al was ze wel een stuk verlegener. Ze durfde echt helemaal niks te zeggen tegen paarden die ze niet kende. 'Grapje natuurlijk. Ik ben Aaliyah en hij heet Eyes.’ "Oke, ik ben Puck. Waarom heet hij Eyes?" Ze was benieuwd. Ze vond het eigenlijk wel een beetje raar dat je een vriend in de vorm van een hertje kon hebben, maar ook wel interessant. Ze had er eigenlijk nooit over nagedacht. ’Hoe zou jij mij hebben gegroet als ik me als mijn werkelijke aard gedroeg?’ Puck schrok een beetje van de toon. Voor zo'n jong paard was dat niet heel erg normaal. "Ehmm.... geen idee!" Heb je van de oorlog gehoord? Van de idióte Deina? En haar kudde Horcrux?’ Verbaast keek Puck het jonge dier aan. Oorlog? Dat was nieuw voor haar. Horcrux.... Dat zei haar wel iets, maar niet zo veel. Ze had vast de naam een keer opgevangen. "Nou nee, is er dan oorlog?" vroeg ze een beetje bang naar het antwoord. Ze hield absoluut niet van oorlog! Ik behoor tot die kudde. En ik kan zeggen dat wij niet heel vredig zijn. Toch moord ik niet. Ik kan alles doen behalve moorden. Maar verwonden kan ik wel.’ Het veulen keek haar strak aan. Eigenlijk vond Puck dat helemaal niet zo prettig. Ze schuifelde een beetje met haar hoefjes tot ze antwoordde "Oh, nou aangenaam. Ik zit in Délani." zei Puck zachtjes. Ze had een beetje het idee dat dit veulen haar kuddeleden napraatte. Maar dat zei ze maar niet hardop. Ze had het idee dat Aaliyah zich dan nog wel eens gekwetst of aangevallen kon voelen. En dat wilde ze koste wat het kost voorkomen. ’Maar bof jij even. Ik kán aardig zijn. Tot op zekere level. Maar ik blijf hier vredig, bij jou. En anderen. Ik doe je niets.’ Dat was wel fijn. Puck glimlachte. Eigenlijk was het best wel schattig. "En waarom blijf je bij mij?" vroeg ze op een niet heel serieuze toon. Al was die ook niet heel erg onserieus. Ze was wel benieuwd.

Aaliyah grijnsde uitdagend. De merrie voor haar was klein en waarschijnlijk een Welshje. Aaliyah schudde haar hoofd en zwiepte met haar staart. De merrie zei haar naam. Puck. Wauw. Wat een gewéldige naam. Puck. Het maakte je klein. Al was ze ook klein. Ze hief haar hoofd meer met een bijdehante grijns. ’Omdat hij ogen heeft.’ Was haar bijdehante antwoord. ’Omdat ik hem gevonden heb en hem gedoopt heb tot Eyes.’ Grijnsde ze. De ‘geen idee’ van Puck. ’Tuurlijk heb jij geen idee. Het is pas raar als je wel een idee had ea?’ Zei ze zoetjes. Man wat was ze stom bezig. She loved it. Toen. Gingen haar ogen open en lachte ze hard. Heel eventjes maar. ’Nah. Er is een gezellige theekrans georganiseerd waarbij je ketchup op je vacht smeert.’ Licht sarcastisch klonk haar stem. Aaliyah sperde haar neusgaten ietsjes open en tilde een achterbeen op om die weer ploffend neer te laten komen. Duh. Tuurlijk zat de kleine merrie in de Délani. Daar zitten álle goede paarden. ’Aangenaam dat we niet in dezelfde kudde zitten.’ Zei ze levenloos terug. Ze zag de glimlach rondom Puck’s gezicht en wachtte eens af. Haar oren gingen iets naar voren bij de vraag. ’Dat was verkeerd gezegd. Ik blijf bij jou vredig. Voor nu. Snappie? Snappie snappie snap? Dat ik je niet aanval. Zoals de meesten.’ Nah. Hiermee bedoelde ze zéker geén Deamon. Die haar op de grond had gegooid voor geen enkele nuttige reden. Ze had alleen gezegd dat Deina een vreselijke wannabe was. Maar ach. Dat was haar eigen mening ea. Tja. Aaliyah had gewoon sterke meningen. Dat was Aaliyah gewoon. Dat was zij. De enige echte Aaliyah. Het beest met de gouden vacht. En dan nog het vriendje met de iets bruinere vacht. Wauw.

laat :c had geen inspi -Streyaaá xD-

edit. NEEEE. HIJ IS NIET NORMAAL KORT. OMG. IK SCHRIJF ER GELIJK IETS BIJ. MOMENTO. SORRY. KOMT ERAAN 0.0